Maden belediye payının, madenin işlendiği fabrikanın bulunduğu belediyece değil,
Tarih: 27.02.2007 Saat: 00:57
Konu:


İMAR HUKUKU İMAR HUKUKU İMAR HUKUKU İMAR HUKUKU İMAR HUKUKU İMAR HUKUKU İMAR HUKUKU

T.C. D A N I ? T A Y Dokuzuncu Daire Esas No : 2005/404 Karar No : 2006/230 Özeti : Maden belediye payının, madenin işlendiği fabrikanın bulunduğu belediyece değil, maden ocağı belediye veya mücavir alan içinde kalıyor ise maden ocağının bulunduğu yer belediyesince istenebileceği hakkında. Kararın Düzeltilmesini İsteyen: … A. ?. Vekili : Av. … Karşı Taraf : Tepebaşı Belediye Başkanlığı - ESKİ?EHİR Vekili : Av. … İstemin Özeti : Maden işletmeciliği ile iştigal olan davacı şirket adına 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun mükerrer 97. maddesinin (b) bendi uyarınca tarh edilen belediye payının terkini ve davalı idarenin 21.2.2001 tarih ve 1349-2286 sayılı yazısının iptali istemiyle açılan davayı; olayda her ne kadar madenin çıkarıldığı ocak belediye ve mücavir alan sınırları dışında ise de madenin işlendiği fabrikanın belediye sınırları içerisinde kaldığı anlaşıldığından, 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun mükerrer 97. maddesinin (b) bendi hükmü uyarınca yükümlü şirketin faaliyette bulunduğu madenden dolayı %2 oranında belediye payı alınmasında isabetsizlik bulunmadığı, alınacak belediye payının tespiti için mahkemelerince yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucunda tespit edilen tutara göre tarhiyatın değişiklikle onanması gerektiği, öte yandan iptali istenilen 21.2.2001 tarihli yazının tarhiyatın bildirimine ilişkin olup icrai nitelikte olmadığı gerekçesiyle kısmen kabul eden Eskişehir 1. Vergi Mahkemesinin kararını onayan Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 28.9.2004 tarih ve E:2002/4572, K:2004/4773 sayılı kararının; davacı şirket tarafından madenin çıkarıldığı yerin belediye ve mücavir alan sınırları dışında olması nedeniyle belediye payı alınamayacağı ileri sürülerek düzeltilmesi istenilmektedir. Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir. Danıştay Savcısı Yakup Kaya'nın Düşüncesi: Kararın düzeltilmesi dilekçesinde ileri sürülen nedenler, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54 üncü maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi gerekeceği düşünülmektedir. Tetkik Hakimi Gönül Sayın'ın Düşüncesi: 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 97. maddesinin (b) bendinde; belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde faaliyet gösteren maden işletmelerinden belediye payı alınacağı hükme bağlandığından davacı şirketin maden çıkardığı ocaklar belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde olmadığı halde belediye sınırları dahilinde olan madenin işlenildiği fabrikanın maden işletme yeri olarak kabul edilip davacı şirketten belediye maden payı istenilmesinde yasal isabet bulunmamaktadır. Bu nedenle davayı kısmen kabul eden mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir. TÜRK MİLLETİ ADINA Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü: Düzeltme istemi, 2577 sayılı Kanunun 54. maddesine göre yerinde görüldüğünden Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 28.9.2004 tarih ve E:2002/4572, K:2004/4773 sayılı kararı ortadan kaldırdıktan sonra dosya yeniden incelendi. Dosyanın incelenmesinden; davacı şirket tarafından belediye sınırları ve mücavir alan dışında bulunan Tutluca, Ballık ve Koçbal maden ocaklarından magnesit madeni çıkartıldığı, madenin Tutluca maden sahasında bulunan fabrika ile davalı belediye sınırları içerisinde bulunan Eskişehir Sinter fabrikasında işlenerek sinter ürününe dönüştürüldüğü, davalı belediyenin 25.1.2001 tarih ve 1024-1101 sayılı yazısı ile 1999 yılında Eskişehir Sinter Fabrikasına sevk edilen hammaddeler dolayısıyla belediye payı hesaplanabilmesi için davacı şirketten istenilen bilgi ve belgelerin ibraz edilmemesi üzerine davalı belediyece belirlenen ham cevher maliyeti üzerinden 21.2.2001 tarih ve 1349-2286 sayılı yazının eki ihbarname ile dava konusu belediye payının istenildiği anlaşılmıştır. 3213 sayılı Maden Kanununun 4. maddesinde, madenlerin Devletin hüküm ve tasarrufu altında olduğu, içinde bulundukları arzın mülkiyetine tabi olmadığı, 7. maddesinin 2. fıkrasında, belediye imar sahaları ve mücavir alanlar içindeki maden arama, ön işletme ve işletme faaliyetlerinin belediyeden müsade alınması ile yapılacağı, "Devlet Hakkı" başlıklı 14. maddesinde de, maden sahasından çıkartılacak cevherlerden işletme yıllık brüt karının %5'inin Devlet hakkı olarak, %5'inin Madencilik Fon İştiraki şeklinde her yıl Mart ayının son günü akşamına kadar ilgili daire tarafından tahakkuk ettirilerek, ruhsat sahibince Devlet hakkının Hazineye, fon iştirakinin ise Etibank'a ödeneceği, çıkardığı cevheri kendi fabrikasında hammadde girdi olarak kullanan şirketler için devlet hakkına esas olacak değerin bilançoda maliyetin asgari %30'u kadar brüt kar kabul edilerek hesaplanacağı hükme bağlanmıştır. 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun mükerrer 97. maddesinin (b) bendinde ise; belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde faaliyet gösteren maden işletmelerince, 3213 sayılı Maden Kanununun 14. maddesinde yer alan paylara ilaveten yıllık satış tutarının %2'si nispetinde belediye payı ayrılacağı ve bu payın Devlet hakkının Hazineye ödenmesi sırasında işletme tarafından ilgili belediyeye ödeneceği hüküm altına alınmıştır. Maden Kanununda madenin işlenmesi sonucunda elde edilen ürünün gelirinden pay alınacağına dair bir hüküm bulunmayıp, maden sahasından çıkartılacak cevherin gelirinden devlet payı alınacağı hükme bağlandığından, devlet hakkının madenin fabrikada işlenmesi nedeniyle değil ocak başında yapılan maden işletme faaliyetinden dolayı alındığının kabulü gerekmektedir. Nitekim anılan 14. maddede 26.5.2004 tarih ve 5177 sayılı Kanunun 8. maddesiyle yapılan değişiklikle de madenin ocakbaşı satış tutarı üzerinden devlet hakkı hesaplanacağı belirtilerek devlet payının maden sahasında yapılan maden işletme faaliyeti nedeniyle istenileceği hususu açıklığa kavuşmuştur. Dolayısıyla madenin işlendiği fabrikanın değil maden ocağının bulunduğu maden işletme yerinin belediye veya mücavir alan sınırları dahilinde olması halinde 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun mükerrer 97. maddesi uyarınca belediye payı istenilmesi mümkündür. Aksi takdirde madenin işlendiği fabrika ile maden ocaklarının farklı belediye sınırları içerisinde kalması durumunda iki kez belediye payı ödenmesi gerekecektir. Bu durumda, davalı belediyenin sınırları ve mücavir alanı dışında bulunan maden ocaklarından çıkartılan magnesit madeninin sinter ürününe dönüştürülmesine bir başka deyişle madenin işletilmesine değil madenin işlenmesine yönelik faaliyet gösteren ve maden sahasında bulunmayan fabrikanın, maden işletme yeri olarak kabul edilip davalı belediye sınırları içerisinde bulunması nedeniyle yükümlü şirketten belediye payı istenilmesinde yasal isabet görülmediğinden davanın kısmen kabulü yolunda verilen kararda hukuka uygunluk bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile Eskişehir 1. Vergi Mahkemesinin 29.4.2002 tarih ve E.2001/98, K:2002/177 sayılı kararının bozulmasına 9.2.2006 tarihinde oybirliği ile karar verildi.





Bu haberin geldigi yer: Imar Hukukcusu
http://www.imarhukukcusu.com

Bu haber icin adres:
http://www.imarhukukcusu.com/modules.php?name=News&file=article&sid=96