Çevre
ve Şehircilik Bakanlığından:
Afet
Riski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliği
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve
Tanımlar
Amaç ve kapsam
MADDE 1 –
(1) Bu Yönetmeliğin amacı; riskli alan ve rezerv yapı
alanlarında gerçek ve özel hukuk tüzel kişilerinin mülkiyetinde bulunan
taşınmazların ve riskli alan dışında bulunan riskli yapıların değerinin
hesaplanmasına, idare ile taşınmaz sahipleri arasında yapılacak anlaşmaya,
riskli alan ve rezerv yapı alanları ile riskli alan dışında bulunan riskli
yapıların bulunduğu alanlarda yapılacak planlamaya, riskli yapıların tespitine,
bu tespite karşı yapılacak itirazlara ve bu itirazların değerlendirilmesinde
görev alacak teknik heyetlerin teşkiline ilişkin usûl ve esasları belirlemektir.
Dayanak
MADDE 2 –
(1) Bu Yönetmelik, 16/5/2012 tarihli ve 6306 sayılı Afet
Riski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Kanunun 3 üncü, 6 ncı ve 8
inci maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 3 –
(1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında;
a) Bakanlık: Çevre ve
Şehircilik Bakanlığını,
b) İdare: Bakanlığı, belediye
ve mücavir alan sınırları içinde belediyeleri, bu sınırlar dışında il özel
idarelerini, büyükşehirlerde büyükşehir belediyelerini, Bakanlık tarafından
yetkilendirilmesi hâlinde büyükşehir belediyesi sınırları içindeki ilçe
belediyelerini ve Toplu Konut İdaresi Başkanlığını (TOKİ),
c) Müdürlük: Çevre ve
Şehircilik İl Müdürlüğünü,
ç) Rezerv yapı alanı: Bu Kanun
uyarınca gerçekleştirilecek uygulamalarda yeni yerleşim alanı olarak kullanılmak
üzere, TOKİ’nin veya İdarenin talebine bağlı olarak veya resen, Maliye
Bakanlığının uygun görüşü alınarak Bakanlıkça belirlenen alanları,
d) Riskli alan: Zemin yapısı
veya üzerindeki yapılaşma sebebiyle can ve mal kaybına yol açma riski taşıyan,
Bakanlık veya İdare tarafından Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığının görüşü
de alınarak belirlenen ve Bakanlığın teklifi üzerine Bakanlar Kurulunca
kararlaştırılan alanı,
e) Riskli yapı: Riskli alan
içinde veya dışında olup ekonomik ömrünü tamamlamış olan ya da yıkılma veya ağır
hasar görme riski taşıdığı ilmî ve teknik verilere dayanılarak tespit edilen
yapıyı,
f) Taşınmaz: 22/11/2001
tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 704 üncü maddesi uyarınca taşınmaz
mülkiyeti kapsamına giren arazi, tapu kütüğünde ayrı sayfaya kaydedilen bağımsız
ve sürekli haklar ile kat mülkiyeti kütüğüne kayıtlı bağımsız bölümleri,
g) Uygulama alanı: Bakanlar
Kurulu kararıyla kararlaştırılan riskli alan ile Bakanlıkça belirlenen rezerv
yapı alanını,
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Riskli Alanın ve Rezerv
Yapı Alanının Tespiti
Riskli alanın ve rezerv yapı alanının tespit edilmesi
MADDE 4 –
(1) Riskli alan;
a) Tespitin belediyece veya il
özel idaresince yapılması hâlinde, belediye meclisi veya il genel meclisi
kararını,
b) Alanın, zemin yapısı veya
üzerindeki yapılaşma sebebiyle can ve mal kaybına yol açma riski taşıdığına dair
teknik raporu,
c) Alanda daha önceden meydana
gelmiş olan afetlere ilişkin bilgileri,
ç) Alanın büyüklüğünü,
krokisini ve koordinat noktalarını,
d) Alanda bulunan bina
sayısını, alanın nüfusunu ve alandaki taşınmazların maliklerini ve sayısını
gösteren listeyi,
e) Alanda bulunan kamuya ait
taşınmazların listesini,
f) Alanın uydu görüntüsünü
veya ortofoto haritasını,
g) Alana ait güvenlik koridoru
gerektiren altyapı tesislerinin işlendiği krokiyi,
ğ) Alan içerisinde sit alanı
var ise bu alana ilişkin bilgileri,
h) Zemin yapısı sebebiyle
riskli alan olarak tespit edilmek istenilen alana ilişkin olarak var ise,
jeolojik ve jeoteknik raporu,
ı) Alana ilişkin imar planları
ve alanın hâlihazır haritası var ise, bu planları ve haritayı,
ihtiva edecek şekilde
hazırlanmış olan dosyaya istinaden ve Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığının
görüşü alınarak belirlenir ve hazırlanan dosya ve görüş, Bakanlar Kurulu kararı
alınmak üzere Bakanlığa gönderilir.
(2) Riskli alan tespitine
ilişkin bilgi ve belgelerde eksiklik bulunması halinde, Bakanlık eksiklerin
tamamlanmasını tespiti yapan İdareden ister.
(3) Bakanlıkça, yapılacak
inceleme neticesinde, uygun görülen talepler, teklif olarak Bakanlar Kuruluna
sunulur.
(4) Rezerv yapı alanı; birinci
fıkranın (c), (ç), (d), (e), (f), (g), (ğ), (h) ve (ı) bentlerinde belirtilen
belgeleri ihtiva eden dosyaya istinaden, Maliye Bakanlığının uygun görüşü
alınarak Bakanlıkça belirlenir.
(5) Afet ve Acil Durum
Yönetimi Başkanlığı riskli alana ilişkin görüşünü on beş gün, Maliye Bakanlığı
rezerv yapı alanına ilişkin görüşünü otuz gün içinde bildirir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Riskli Yapıların Tespiti ve
İtirazların Değerlendirilmesi
Riskli yapıların tespitinde görev alacak kurum ve kuruluşlar
MADDE 5 –
(1) Riskli yapılar, İdarece veya müracaatları üzerine
lisanslandırılacak üniversiteler, inşaat, jeoloji ve jeofizik mühendisleri
odaları ve 29/6/2001 tarihli ve 4708 sayılı Yapı Denetimi Hakkında Kanun
uyarınca faaliyet gösteren yapı denetimi kuruluşları ile bu maddenin ikinci ve
üçüncü fıkraları çerçevesinde lisanslandırılacak kurum, kuruluş ve şirketlerce
tespit edilir.
(2) Sermayesinin en az yüzde
kırkı kamu kurum ve kuruluşlarına ait olan şirketler ve depremden korunma,
deprem zararlarının azaltılması ve deprem mühendisliğinin gelişmesine katkıda
bulunmak gibi konularda faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşları ile mimarlık
ve mühendislik hizmetleri veren ve 27/1/1954 tarihli ve 6235 sayılı Türk
Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Kanunu uyarınca büro tescilini yaptırmış olan
tüzel kişiler riskli yapıları tespit etmek üzere Bakanlıkça
lisanslandırılabilir.
(3) İkinci fıkra uyarınca
lisanslandırılacak kuruluş ve şirketlerde, riskli yapı tespit raporunu
hazırlayacak mühendislerin; ilgili meslek odalarına üyeliklerinin devam ediyor
olması, mesleklerinde fiilen en az beş yıl çalışmış olmaları ve bu sürenin en az
üç yılının, inşaat mühendisleri için proje hazırlanması veya incelenmesi
konularında, jeoloji ve jeofizik mühendisleri için ise jeolojik-jeoteknik
etüdlerde fiilen görev yapmak şeklinde olması şarttır. Belirtilen şartlara
uyulmadığının tespiti hâlinde bu kuruluş ve şirketlerin lisansı Bakanlıkça iptal
edilir.
(4) Bakanlık, riskli yapı
tespitine ilişkin faaliyetleri denetleme yetkisine sahiptir. Riskli yapı
tespitinin gerçeğe aykırı olarak yapıldığının anlaşılması veya 6 ncı maddenin
ikinci fıkrası hükmüne aykırı davranılması hâlinde; tespiti yapan üniversite,
meslek odası, kurum, kuruluş ve şirketin lisansı Bakanlıkça iptal edilir.
Gerçeğe aykırı tespit yapan mühendis hakkında 6/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı
Türk Ceza Kanununun ilgili hükümleri uyarınca işlem yapılmak üzere Cumhuriyet
Başsavcılığına suç duyurusunda bulunulur.
Riskli yapıların tespiti
MADDE 6 –
(1) Riskli yapıların tespiti, yapılarda şiddetli depremlerde
can güvenliğinin sağlanıp sağlanamayacağını tespit etmek üzere, 6/3/2007 tarihli
ve 26454 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Deprem Bölgelerinde Yapılacak Binalar
Hakkında Yönetmeliğin eki Esasların Mevcut Binaların Değerlendirilmesi ve
Güçlendirilmesi başlıklı Yedinci Bölümünde belirtilen hükümlere göre yapılır.
(2) Riskli yapı tespitine
ilişkin raporların bir örneği, tespit tarihinden itibaren en geç iki gün içinde,
tespiti yapan lisanslandırılmış üniversite, meslek odası, kurum, kuruluş ve
şirketçe, tespite konu yapının bulunduğu ildeki Müdürlüğe gönderilir. Müdürlük,
raporları inceler, riskli olarak tespit edilen yapıları, tapu kütüğünün beyanlar
hanesinde belirtilmek üzere, tespit tarihinden itibaren en geç on iş günü içinde
ilgili tapu müdürlüğüne bildirir ve bu konuda Bakanlığa bilgi verir. Riskli yapı
tespitinin, itiraz üzerine veya açılacak dava neticesinde değişmesi halinde,
durum aynı şekilde ilgili tapu müdürlüğüne bildirilir.
Riskli yapı tespitine itiraz
MADDE 7 –
(1) Riskli yapı tespitine karşı malikler veya kanunî
temsilcilerince on beş gün içinde riskli yapının bulunduğu yerdeki Müdürlüğe
verilecek bir dilekçe ile itiraz edilebilir.
(2) Riskli yapının bulunduğu
ilde itirazı değerlendirecek teknik heyetin teşkil edilmemiş olması halinde,
itiraz dilekçeleri ile itiraz edilen tespite ilişkin raporlar, riskli yapının
bulunduğu yerdeki Müdürlükçe o il için yetkilendirilmiş teknik heyetin bulunduğu
ildeki Müdürlüğe gönderilir.
Teknik heyetlerin teşkili
MADDE 8 – (1) Riskli yapı tespitlerine karşı yapılacak itirazları
değerlendirmek üzere, ihtiyaca göre Bakanlıkça gerekli görülen yerlerde yeteri
kadar teknik heyet teşkil edilir.
(2) Teşkil olunacak her bir
teknik heyet için; yüksek öğretim kurumlarından, inşaat, jeofizik ve jeoloji
mühendisliği alanlarında, 28/1/1982 tarihli ve 17588 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Öğretim Üyeliğine Yükseltilme ve Atanma Yönetmeliği uyarınca en az
yardımcı doçentlik kadrosuna atanmış öğretim üyeleri arasından, üniversite
rektörlerince belirlenecek dört adet asil ve dört adet yedek üyenin bilgileri
talep olunur.
(3) Öğretim üyelerine ilişkin
bilgiler, talep tarihinden itibaren en geç on beş gün içerisinde Bakanlığa
bildirilir.
(4) Teknik heyet,
üniversitelerden bildirilen dört üye ile en az ikisi inşaat mühendisi olmak
üzere, Bakanlık teşkilâtında görev yapan üç üyenin iştiraki ile yedekleri ile
birlikte yedi üyeli olarak teşkil edilir.
(5) Bakanlıkça her iki yılda
bir Ocak ayında teknik heyet üyelikleri yenilenir. Yeni üyeler
görevlendirilinceye kadar mevcut üyeler görevine devam eder. Görev süresi dolan
üye tekrar görevlendirilebilir.
Teknik heyetin çalışma usul ve esasları
MADDE 9 – (1) Teknik heyetin ilk toplantısında üyeler aralarından
birini başkan olarak seçer.
(2) Teknik heyetin idarî ve
teknik hizmetleri, teknik heyetin bulunduğu ildeki Müdürlükçe yürütülür. Teknik
heyetin gündemi Müdürlükçe hazırlanır.
(3) Teknik heyet, görüşülecek
dosya sayısı ve olağanüstü durumları da göz önüne alarak, ayda en az bir defa
toplanır. Müdürlük, gerekli gördüğünde teknik heyeti olağanüstü toplantıya davet
edebilir. Toplantının yeri, günü ve saati ile gündemindeki konular, Müdürlükçe
en az yedi gün önceden üyelere bildirilir.
(4) Teknik heyet, en az altı
üyenin iştiraki ile toplanır ve toplantıya katılan üyelerin çoğunluğu ile karar
alır; oyların eşitliği hâlinde, Başkanın taraf olduğu görüş çoğunlukta sayılır.
(5) Teknik heyet tarafından
gerek görülmesi hâlinde, diğer kamu kurum ve kuruluşlardan uzmanlar, oy hakları
olmaksızın görüşleri alınmak üzere toplantılara davet edilebilir.
(6) Gündemdeki konu kendisi
veya üçüncü dereceye kadar kan ve kayın hısımları ile ilgili bulunan veyahut
gündemdeki konu ile herhangi bir şekilde menfaat münasebeti bulunan üye, teknik
heyet toplantısına katılamaz ve oy kullanamaz.
(7) Teknik heyet toplantısı
sonunda alınan kararlar, dayanakları ve ilmî gerekçeleri belirtilerek yazılır,
başkan ve üyelerce imzalanır. Kararlar Bakanlığa, tespiti yapan veya yaptıran
İdareye ve itiraz edene bildirilir.
(8) Hangi sebepten dolayı
olursa olsun, yıllık izin, hastalık ve mazeret izinleri sebebiyle bulunamama
hâlleri hariç olmak üzere, bir yıl içinde dört veya üst üste iki toplantıya
iştirak etmeyen teknik heyet üyesinin üyeliği kendiliğinden sona erer.
(9) Teknik heyet üyeleri,
üyelikleri süresince yaptıkları görev ile ilgili olarak hiçbir menfaat
sağlayamazlar. Aksine davrandığı tespit edilenlerin üyeliği Bakanlıkça sona
erdirilir.
Huzur hakkı, yolluk ve gündelik ödenmesi
MADDE 10 –
(1) Teknik heyetlerin üniversiteler tarafından
görevlendirilen üyelerine, 6306 sayılı Kanunun 8 inci maddesinin sekizinci
fıkrasında belirtilen esaslar çerçevesinde huzur hakkı ödenir.
(2) Teknik heyet üyelerinin
toplantılar ve incelemeler için yapacakları seyahatlerin yolluk ve yevmiyeleri,
10/2/1954 tarihli ve 6245 sayılı Harcırah Kanunu hükümlerine göre ödenir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Değer Tespiti, Konut ve
İşyeri Verilmesi
Taşınmazların değerinin tespiti
MADDE 11 –
(1) İdare, uygulama alanındaki taşınmazların sınırını,
yüzölçümünü ve cinsini gösteren haritayı veya krokiyi yapar veya yaptırır ve bu
taşınmazların maliklerini ve bunların adreslerini tespit eder veya ettirir.
(2) Taşınmazın değeri; İdare
bünyesinden en az üç kişiden teşkil olunacak kıymet takdir komisyonları
marifetiyle veya hizmet satın alınmak suretiyle tespit edilir.
(3) Taşınmazın değeri;
taşınmaz değerleme konusunda uzman kişi, kurum veya kuruluşlardan bilgi alınarak
ve mahallin emlak alım satım bürolarından alınacak bilgilerden de
faydalanılarak, 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 11 inci
maddesindeki esaslara göre tespit edilir.
Taşınmaz maliklerine konut ve işyeri verilmesi
MADDE 12 – (1) Yapılacak konut ve işyerlerinin niteliği ve büyüklüğü
idarece belirlenmek kaydıyla, uygulama alanı içerisinde kalan taşınmaz
maliklerine öncelikle uygulama alanında yapılacak olan konut ve işyerlerinden
verilmek üzere bunlarla sözleşme akdedilir.
(2) Uygulama alanındaki
taşınmazın 11 inci maddeye göre tespit edilen bedeli, İdarece malike verilecek
konut veya işyerinin inşaat maliyet bedelinden düşülür. Bu şekilde yapılacak
hesaplama neticesinde taşınmaz malikinin;
a) İdareden alacağı olur ise,
bu alacağa konu meblâğ; taraflar arasında yapılacak anlaşmaya istinaden,
İdarece, nakdi olarak veya İdarenin kamu hizmetine tahsis edilmemiş olan
taşınmazlarından verilerek ya da imar hakkının başka bir alana aktarılması
suretiyle ödenebilir.
b) İdareye borçlu olması
halinde, bu borca konu meblâğ; taşınmaz malikince İdareye taksit ile ödenir.
Taksit ile ödemenin esasları proje bazında idare tarafından belirlenir.
c) Birden fazla konut veya
işyeri alma hakkının olması halinde, birden fazla konut veya işyeri verilmek
üzere sözleşme yapılabilir. Böyle bir durumda, taşınmaz malikinin İdareye
borçlanması hâlinde ödemeler, verilecek konut veya işyerinin tespitine yönelik
olarak gerçekleştirilecek noter kur’ası sonrası, İdarece belirlenecek takvime
göre peşin olarak yapılır.
(3) İdarece verilecek konut
veya işyerinin inşaat maliyet bedeli; uygulama alanında gerçekleştirilecek yapım
ihaleleri sonrası gerçekleşen, ihale bedeli, arsa edinim bedeli, proje
giderleri, yıkım ve nakliye giderleri, zemin iyileştirme giderleri ve müşavirlik
giderleri gibi giderler dikkate alınarak hesaplanır.
(4) Taşınmaz maliklerinden
kendisine işyeri verileceklere müstakil işyeri yerine işyeri hissesi de
verilebilir.
Kiracı veya sınırlı ayni hak sahibi olanlara konut ve işyeri
verilmesi
MADDE 13 – (1) Uygulama alanındaki taşınmazların ve uygulama alanı
dışındaki riskli yapıların maliklerine konut veya işyeri verilmesinden sonra,
arta kalan konut veya işyerlerinin bulunması hâlinde, belirtilen yapılarda
kiracı veya sınırlı ayni hak sahibi olarak, en az bir yıldır ikamet edenler veya
işyeri işletenler ile 6306 sayılı Kanun uyarınca taşınmazları kamulaştırılanlara
bu konut veya işyerlerinden verilmek üzere sözleşme yapılabilir.
(2) Kiracı veya sınırlı ayni
hak sahibi ya da taşınmazları kamulaştırılanlar olarak konut veya işyeri
talebinde bulunanların sayısının artan konut ve işyeri sayısından fazla olması
hâlinde, konut veya işyeri verilecekler noter huzurunda gerçekleştirilecek kur’a
işlemi ile belirlenir.
Riskli yapılar hakkında uygulanacak hükümler
MADDE 14 – (1) Uygulama alanı dışında olup riskli yapı olarak tespit
edilen yapılarda, sahip oldukları hisseleri oranında paydaşların en az üçte iki
çoğunluk ile alacağı karara katılmayan maliklerin bağımsız bölümlerine ilişkin
arsa paylarının rayiç değeri, 11 inci madde hükümleri çerçevesinde tespit
edilir.
(2) Bakanlıkça uygun görülmesi
hâlinde, 6306 sayılı Kanunun 6 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca, arsa
payları satın alınanlar ile bu Yönetmeliğin 13 üncü maddesi hükümleri
çerçevesinde konut veya işyeri sözleşmesi yapılabilir.
BEŞİNCİ BÖLÜM
Kira Yardımı ve Tahliye
Kira yardımı yapılması
MADDE 15 –
(1) Anlaşma ile tahliye edilen uygulama alanı içerisindeki
yapılar ile uygulama alanı dışındaki riskli yapıların maliklerine tahliye
tarihinden itibaren konut ve işyerlerinin teslim tarihine veya idarece
belirlenecek tarihe kadar, mümkün olması hâlinde geçici konut veya işyeri
tahsisi, mümkün olmaması hâlinde ise, İdarece kararlaştırılacak aylık kira
bedeli yardımı yapılabilir.
(2) Birinci fıkrada belirtilen
yapılarda kiracı veya sınırlı aynî hak sahibi olarak ikamet edenlere veya işyeri
işletenlere, İdarece belirlenecek oranda defaten kira yardımı yapılabilir.
Tahliye
MADDE 16 – (1) İdare ile anlaşma yapan taşınmaz malikleri, İdarece
belirlenecek takvime göre on beş gün içinde var ise su, elektrik, telefon ve
doğalgaz gibi hizmet ve emlak vergisi gibi vergi borçlarını ödeyerek yapıyı boş
olarak idareye teslim eder.
ALTINCI BÖLÜM
Planlama
Planlama süreci
MADDE 17 –
(1) Plan teklifleri belediye ve mücavir alan sınırları
içerisinde belediyelerce, dışında ise il özel idarelerince hazırlanır ve bu
planlar hakkında belediye meclisi veya il genel meclisi kararı alınır.
(2) Büyükşehir belediyesi
sınırları içerisindeki ilçe belediyelerince hazırlanan plan revizyonu veya
değişikliği teklifleri hakkında ilgili büyükşehir belediyesinin görüşü alınır.
(3) Uygulama alanında,
21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu ile
16/6/2005 tarihli ve 5366 sayılı Yıpranan Tarihi ve Kültürel Taşınmaz
Varlıkların Yenilenerek Korunması ve Yaşatılarak Kullanılması Hakkında Kanun
kapsamında kalan alanlardan bulunması hâlinde, alanın sit statüsü de
gözetilerek, Kültür ve Turizm Bakanlığının görüşü alınır.
(4) İdarece hazırlanan plan
teklifleri; planlama alanı ve yakın çevresinin mer’i planları ve mevcut durumu
gösterir bilgi ve belgeler, alana ilişkin olarak hazırlanan imar planına esas
jeolojik ve jeoteknik etüd raporu, ilgili kurum ve kuruluş görüşleri ve ilgili
bütün bilgi ve belgeler ile birlikte Bakanlığa iletilir. Bakanlıkça uygun
görülen plan teklifleri, aynen veya değiştirilerek onaylanır.
(5) Afet riskine karşı
dayanıklı ve yaşam kalitesi yüksek bir çevre oluşturulmasına katkı sağlamak
maksadıyla, Bakanlıkça belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde, parsellerin
birleştirmesi şartı ile imar hakkı artışı verilebilir.
YEDİNCİ BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Görevlendirilen ilk teknik heyetin görev süresi
GEÇİCİ MADDE 1
– (1) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten sonra
teşkil olunacak ilk teknik heyetlerde görevlendirilecek üyelerin görev süresi
2014 yılının sonunda dolar ve yeni üyeler 2015 yılının Ocak ayında
görevlendirilir.
Geçiş hükmü
GEÇİCİ MADDE 2 –
(1) Bu Yönetmeliğin yayımı tarihinden önce Bakanlığa
iletilmiş ve fakat henüz Bakanlar Kuruluna teklif olarak sunulmamış olan riskli
alan olarak ilân etme talebi işlemleri ile rezerv yapı alanı olarak belirleme
işlemleri, bu Yönetmelik hükümlerine göre tamamlanır.
Yürürlük
MADDE 18 –
(1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 19 –
(1) Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve Şehircilik Bakanı
yürütür.
İdare Hukuku Ana Sayfa,
İdari Yargı,
İmar Hukuku,
Kamu Görevlileri (Memur) Hukuku,
İdare,
İhale Hukuku,
Kamu Mali Yönetimi,
Vergi Hukuku,
Başlıklar,
Haberler,
Makale,
İçtihat,
Mevzuat,
Hukuki Açıklamalar,
Dava Dilekçeleri,
Linkler, Sitene
Ekle,
English