Imar Hukukcusu - 5252 sayılı kanunla belirlenen para cezasını aşacak şekilde imar para cezası ver

5252 sayılı kanunla belirlenen para cezasını aşacak şekilde imar para cezası verilmesinde hukuka uyarlık bulunmadığından en yüksek para cezası miktarının yeniden hesaplanması gerektiği hk. (Danıştay Altıncı Dairesinin 8.3.2006 gün ve e:2005/7188, K:2006/948 sayılı kararı.)

Dairesi

Karar Yılı

Karar No

Esas Yılı

Esas No

Karar Tarihi

ALTINCI DAİRE

2006

948

2005

7188

08/03/2006

KARAR METNİ

Temyi z İsteminde Bulunan: ? İnş. Tic. Ltd.?ti.
Vekili : Av. ?
Karşı Taraf : Bakırköy Belediye Başkanlığı
Vekili : Av. ?
İstemin Özeti : İstanbul 4. İdare Mahkemesinin 28.6.2005 günlü, E:2004/1256, K:2005/1243 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Danıştay Tetkik Hakimi E.Emel Çelik'in Düşüncesi: 1.6.2005 gününde yürürlüğe giren 5252 sayılı Kanun uyarınca İmar Kanununa göre verilebilecek en yüksek para cezasının 35.750 YTL olması karşısında bu miktarı aşacak şekilde para cezası verilmesinde hukuka uyarlık bulunmadığından davanın reddine ilişkin mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı Aynur ?ahinok'un Düşüncesi:292 ada, 142 sayılı parselde yapılan ruhsatsız inşaat nedeniyle 3194 sayılı yasanın 42. maddesi uyarınca para cezası, verilmesine ilişkin davalı idare işleminin iptali istemiyle açılan davayı reddeden İdare Mahkemesi Kararı davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz dosyasının incelenmesinden, 5252 sayılı yasa uyarınca İmar yasasına göre verilebilecek en yüksek para cezası miktarının 35.750 olması gerekeceği anlaşıldığından temyiz isteminin kabulü ile temyiz konusu İdare Mahkemesi kararının bozulmasınınu ygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, İstanbul İli, Bakırköy İlçesi, ? ada, ? sayılı parselde yapılan ruhsatsız inşaat nedeniyle davacıya 3194 sayılı İmar Kanununun 42.maddesi uyarınca para cezası verilmesine ilişkin 27.4.2004 günlü, 679 sayılı belediye encümeni kararının iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince; 23.3.2004 günlü 405 sayılı yapı tatil tutanağı ile inşaata devam edildiğinin tesbit edilmesi üzerine para cezası verilmesinde ve inşaatın ısrarla sürdürülmesi, mahalli niteliği, durumu, büyüklüğü ve çevresel özellikleri dikkate alındığında para cezasının miktarında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bu karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
1.6.2005 gününde yürürlüğe giren 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük Ve Uygulama ?ekli Hakkında Kanunun "Dİğer kanunlardaki para cezalarının artırılması ve usulü" başlıklı 4.maddesinde, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun dışındaki kanunlarda yer alan para cezalarından nispi nitelikteki vergi ve resim cezaları, nispi para cezaları ve tazminat kabilinden değişen orana bağlı bulunan para cezaları hariç olmak üzere, kanun ve tüzüklerde alt ve üst sınırları veya bunlardan birinin gösterildiği veya hiç gösterilmediği veya sabit bir rakam olarak gösterilmiş bulunan para cezalarından (idari ve disiplin para cezaları dahil) 1.1.1981 tarihinden 31.12.1987 tarihine kadar yürürlüğe girmiş bulunan kanunlardaki para cezalarının bindörtyüzotuz katına çıkarıldığı, hükme bağlandıktan sonra aynı Kanunun 9.maddesinin 3.fıkrasında, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirleneceği hükmüne yer verilmiştir.
Yukarıda belirtilen yasal hükümlere göre verilebilecek en yüksek para cezası miktarının yeniden hesaplanması gerekmektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyize konu İstanbul 4.İdare Mahkemesinin 28.6.2005 günlü, E:2004/1256, K:2005/1243 sayılı kararının bozulmasina, 22,9 YTL karar harcı ile fazla yatırılan 17 YTL harcın temyiz isteminde bulunanan iadesine, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 8.3.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.
(DAN-DER; SAYI:113)